တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက က်င္လည္က်က္စားခဲ့ရတဲ့ေနရာ ေမ့မရႏိုင္တဲ့ေနရာတစ္ခု အခုထိရင္ထဲမွာရွိေနတဲ့ ျမိဳ့ေလးပါ ရာသီေတြေျပာင္း အခ်ိန္ေတြေဟာင္းသြားေပ့မယ္ တစ္ခ်ိန္ကျပြန္တန္ဆာမွာ ေနခဲ့ရတဲ့စိတ္
ကေတာ့ေမ့လို့မရခဲ့ပါဘူး .......
ဘ၀ဆိုတဲ့ပင္လယ္မွာ ေလွာ္ခက္ဖို့ ဆယ္တန္းေအာင္ဆိုတဲ့ ေလွာ္တပ္တစ္ခု ထည့္ေပးလိုက္တဲ့
(အ.ထ.က ျပြန္တန္ဆာ)ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ....
အတိတ္ေတြျပန္ႀကည့္ေတာ့လည္း ဘာမွမဟုတ္ခဲ့ေပမယ္ အခုခ်ိန္မွေတာ့ ျပန္ေတြလြမ္းေမာစ
ရာေလးေတြျဖစ္လာခဲ့ရတယ္ တခ်ိန္ကေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရြင္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ဘ၀ေတြ
အခုဘ၀နဲ့ယွဥ္ႀကည့္ေတာ့ လည္းေတာ္ေတာ္ေလးကြာ ျခားသြားပါလား......
ေက်ာင္းေတြျပီးလို႔ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးေတာ့ လိုရာကိုပ်ံသန္းသြားတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ..
အခုခ်ိန္မွာဘာေတြ ျဖစ္ေနက်ျပီလဲ မင္းတို့ျဖစ္ခ်င္ကတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ အင္ဂ်င္နီယာ စစ္ဗိုလ္ေတြ ျဖစ္ေနက်
ျပီလား အခုခ်ိ္န္မွာ ျပန္ေတြရင္ မွတ္မိပါဦးမလား.......တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ .......
ငါလည္းငါဘ၀နဲ့ငါ မင္းတို့လည္းမင္းတိုဘ၀နဲ့ဆိုေတာ့လည္း တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ သတိရ က်ေပမယ္
ဘယ္ဆံုေတြနိုင္မွာလဲေလ....
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ ေမ့မရႏိုင္တဲ့ျမိဳ့ေလးနဲ့အတူ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိလည္း အျမဲသတိယေနမွာပါေလ.
ဒီေနရာေလးမွာ တစ္ခ်ိန္က ေပ်ာ္ရြင္စြာေနခဲ့ဖူးတယ္...
ဒီေနရာေလးမွာ တစ္ခ်ိန္က အတူတူကစားခဲ့ဖူးတယ္...
ဒီေနရာေလးမွာ တစ္ခ်ိန္က စာအတူတူက်က္ခဲ့ဖူးတယ္...
ဒီေနရာေလးမွာ တစ္ခ်ိန္က အတူတူစားခဲ့ဖူးတယ္...
ဒီေနရာေလးမွာ တစ္ခ်ိန္က စာမရလို႔ အတူတူရိုက္ခံဖူးတယ္...
ဒီေနရာေလးမွာ တစ္ခ်ိန္က ငါတို့ေတြ၀ိုင္ဖဲြ႔ျပီး စကားႏိုင္လုခဲ့ဖူးတယ္...
ငါတ္ို႔ နွစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ဒီေနရာေလးမွာ ၀င္ေရာက္ခိုလွံဳဖူးတယ္..
တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးတဲ့ ဒီေနရာေလး.....
ငါတို႔မရွိေတာ့ေတာ့မယ္ .........................
သူအရိပ္ကိုထက္ျပီးခိုလွံဳေနတဲ့သူေတြ.......
ဒီေနရာေလးမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး..ငါျပန္ေတြရတဲ႔အခ်ိန္.....
တစ္ခ်ိန္က..ေႀသာ္.................ငါတို့ဒီလိုေနခဲ့ဖူးပါလား......
ဆိုတဲ့စိတ္၀င္ေရာက္လာေတာ့လည္း....
ဒီေနရာေလးမွာ..အတူတူခိုလွံဳခဲ႔တဲ႔သူေတြ....
သူတုိေရာ ဘယ္ဆီေတြကိုမ်ားေရာက္ေနက်လို႔ ဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနက်ျပီလဲ
...........ေတြးရင္း...ေတြးရင္း.........ေတြးရင္း....
သူငယ္ခ်င္းတို့ေရ...
စာလြာမပါး သတိမရအားေပမယ့္
ငါတို႔တစ္ေန႔မွာ ျပန္ဆံုက်မယ္ဆိုတဲ့မယ္တဲ့
ဂတိစကားတစ္ခြန္းနဲ႔ သတိရ ရင္း
ငါတို႔ေတြျပန္ဆံုမဲ့တစ္ေန႔ကို ........
ကေတာ့ေမ့လို့မရခဲ့ပါဘူး .......
ဘ၀ဆိုတဲ့ပင္လယ္မွာ ေလွာ္ခက္ဖို့ ဆယ္တန္းေအာင္ဆိုတဲ့ ေလွာ္တပ္တစ္ခု ထည့္ေပးလိုက္တဲ့
(အ.ထ.က ျပြန္တန္ဆာ)ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ....
အတိတ္ေတြျပန္ႀကည့္ေတာ့လည္း ဘာမွမဟုတ္ခဲ့ေပမယ္ အခုခ်ိန္မွေတာ့ ျပန္ေတြလြမ္းေမာစ
ရာေလးေတြျဖစ္လာခဲ့ရတယ္ တခ်ိန္ကေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရြင္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ဘ၀ေတြ
အခုဘ၀နဲ့ယွဥ္ႀကည့္ေတာ့ လည္းေတာ္ေတာ္ေလးကြာ ျခားသြားပါလား......
ေက်ာင္းေတြျပီးလို႔ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးေတာ့ လိုရာကိုပ်ံသန္းသြားတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ..
အခုခ်ိန္မွာဘာေတြ ျဖစ္ေနက်ျပီလဲ မင္းတို့ျဖစ္ခ်င္ကတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ အင္ဂ်င္နီယာ စစ္ဗိုလ္ေတြ ျဖစ္ေနက်
ျပီလား အခုခ်ိ္န္မွာ ျပန္ေတြရင္ မွတ္မိပါဦးမလား.......တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ .......
ငါလည္းငါဘ၀နဲ့ငါ မင္းတို့လည္းမင္းတိုဘ၀နဲ့ဆိုေတာ့လည္း တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ သတိရ က်ေပမယ္
ဘယ္ဆံုေတြနိုင္မွာလဲေလ....
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ ေမ့မရႏိုင္တဲ့ျမိဳ့ေလးနဲ့အတူ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိလည္း အျမဲသတိယေနမွာပါေလ.
ဒီေနရာေလးမွာ တစ္ခ်ိန္က ေပ်ာ္ရြင္စြာေနခဲ့ဖူးတယ္...
ဒီေနရာေလးမွာ တစ္ခ်ိန္က အတူတူကစားခဲ့ဖူးတယ္...
ဒီေနရာေလးမွာ တစ္ခ်ိန္က စာအတူတူက်က္ခဲ့ဖူးတယ္...
ဒီေနရာေလးမွာ တစ္ခ်ိန္က အတူတူစားခဲ့ဖူးတယ္...
ဒီေနရာေလးမွာ တစ္ခ်ိန္က စာမရလို႔ အတူတူရိုက္ခံဖူးတယ္...
ဒီေနရာေလးမွာ တစ္ခ်ိန္က ငါတို့ေတြ၀ိုင္ဖဲြ႔ျပီး စကားႏိုင္လုခဲ့ဖူးတယ္...
ငါတ္ို႔ နွစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ဒီေနရာေလးမွာ ၀င္ေရာက္ခိုလွံဳဖူးတယ္..
တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးတဲ့ ဒီေနရာေလး.....
ငါတို႔မရွိေတာ့ေတာ့မယ္ .........................
သူအရိပ္ကိုထက္ျပီးခိုလွံဳေနတဲ့သူေတြ.......
ဒီေနရာေလးမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး..ငါျပန္ေတြရတဲ႔အခ်ိန္.....
တစ္ခ်ိန္က..ေႀသာ္.................ငါတို့ဒီလိုေနခဲ့ဖူးပါလား......
ဆိုတဲ့စိတ္၀င္ေရာက္လာေတာ့လည္း....
ဒီေနရာေလးမွာ..အတူတူခိုလွံဳခဲ႔တဲ႔သူေတြ....
သူတုိေရာ ဘယ္ဆီေတြကိုမ်ားေရာက္ေနက်လို႔ ဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနက်ျပီလဲ
...........ေတြးရင္း...ေတြးရင္း.........ေတြးရင္း....
သူငယ္ခ်င္းတို့ေရ...
စာလြာမပါး သတိမရအားေပမယ့္
ငါတို႔တစ္ေန႔မွာ ျပန္ဆံုက်မယ္ဆိုတဲ့မယ္တဲ့
ဂတိစကားတစ္ခြန္းနဲ႔ သတိရ ရင္း
ငါတို႔ေတြျပန္ဆံုမဲ့တစ္ေန႔ကို ........
No comments:
Post a Comment